मधाच्या वनस्पतीला स्टीव्हिया आणि गोड तुळस असेही म्हणतात. मधुमेही रुग्णांच्या वाढत्या संख्येमुळे स्टीव्हियाची मागणीही सातत्याने वाढत आहे. मध वनस्पती साखरेपेक्षा 50 पट गोड असते. प्रक्रिया केल्याने त्याचा गोडवा 200 पट वाढू शकतो. इतकं गोड असलं तरी त्यामुळे मधुमेही रुग्णांना काहीही नुकसान होत नाही. याच्या सेवनाने रक्तातील ग्लुकोजचे प्रमाणही नियंत्रित राहते, त्यामुळे लठ्ठ लोकांसाठीही ते फायदेशीर आहे. शेती करून शेतकरी आपल्या जीवनात नफ्याचा गोडवा भरू शकतात.

• एकदा स्टीव्हिया पेरून, आपण 5 वर्षांपर्यंत पीक मिळवू शकता.

• भारतभर त्याची लागवड करता येते.

• 6.5 ते 7.5 pH असलेली वालुकामय जमीन मध रोपांच्या लागवडीसाठी सर्वोत्तम मानली जाते.

• अति थंडी आणि उन्हाळ्यात ते पिकासाठी हानिकारक आहे.

• स्टीव्हियाच्या चांगल्या पिकासाठी, तापमान 15 ते 30 अंश असावे.

• जेव्हा झाडांची उंची जमिनीपासून 15 ते 20 सेंटीमीटर असते तेव्हा काढणी सुरू केली जाते.

• पहिली कापणी रोपे लावल्यानंतर सुमारे 3-4 महिन्यांनी केली जाते. शेतकरी वर्षातून 3 ते 4 वेळा कापणी करू शकतात.

• त्याची पाने कापून सावलीत वाळवली जातात. बाजारात सुकी पाने सुमारे 200 रुपये किलो दराने विकली जाऊ शकतात.

• एक हेक्टर जमीन ६०-६५ क्विंटल कोरडी पाने देते.